Η κραυγή στη σύγχρονη περφόρμανς συνδέεται περισσότερο με την απελευθέρωση και με την επικοινωνία με το ασυνείδητο, παρά με την οιμωγή της αρχαίας τραγωδίας. Είναι η κραυγή της κάθαρσης και όχι τόσο του ελέου και του φόβου. Καθώς ο ανθρώπινος πόνος έχει βρει τη θέση του στη θεματολογία του ζωντανού θεάματος, η ανθρώπινη κραυγή έφτασε σταδιακά στο σημείο να αποτελέσει μοναδικό εργαλείο μιας ολόκληρης παράστασης (βλ. Vincent Dupont, Hauts Cris [miniatures], MIRfestival 2010). Μια κλίμακα από διαφορετικού τύπου κραυγές δημιουργούν το πεδίο μέσα στο οποίο κινείται ο περφόρμερ και αλλάζει την ίδια του την ανταπόκριση στο ηχητικό περιβάλλον, σε μια κλιμάκωση που κινείται από τον πόνο και το πένθος ώς τον θυμό και το ξέσπασμα. Η κραυγή κάνει να αναδυθούν μέσα από τα βάθη της ψυχής του περφόρμερ όλες οι πρωτόγονες δυνάμεις που θα τον οδηγήσουν στην απελευθερωτική έκφραση των πιο ενδόμυχων συναισθημάτων του. Χρησιμοποιημένη με μαεστρία, η κραυγή είναι αυτή που βοηθά να συνδεθεί άμεσα το συναισθηματικό περιεχόμενο μιας περφόρμανς με τον συναισθηματικό κόσμο και το ασυνείδητο του θεατή.
Author: Χριστιάνα Γαλανοπούλου
Translator: Ευφροσύνη Πρωτοπαπά
cry
κραυγή
In contemporary performance, the cry is more linked to a liberation of and a connection to the unconscious and less to the lament of ancient tragedy (oimoge). If we look at it from the perspective of Aristotle, it would probably be the scream of katharsis and not so much the one of pity and fear. Given that human pain has found its way into the thematic content of live performance, the human scream too has gradually arrived at the point of becoming the sole tool in a whole piece (see Vincent Dupont’s Hauts Cris [miniatures], MIRfestival 2010). A scale of different types of screams creates a field in which the performer moves, changing his reaction to the acoustic landscape, in a gradual escalation from pain and grief to anger and outburst. The scream allows for primitive forces to emerge from the depths of the performer’s soul, which will lead him to a liberating expression of his inner feelings. Used in a masterful way, the scream helps a direct connection to be made between the emotional content of a performance and the emotional universe and the unconscious of the spectator.
Author: Christiana Galanopoulou
Translator: Efrosini Protopapa