language, tongue
γλώσσα
There have been many linguists trying to interpret the meaning of the complicated term: ‘language’. In her book “Dictionary of Language and Linguistics” (1996), Hadumod Bussmann defines language as “a specific system of signs and combinatory rules which are arbitrary but passed on as conventions.” Language, she says, is a “vehicle for the expression or exchanging of thoughts, concepts, knowledge and information, as well as the fixing and transmission of experience and knowledge”. Additionally, it is “subject to societal factors and to historical change and development” (Bussmann, p. 627). Deriving from the statement that language is a ‘system’, an ‘arbitrary’ one, which is accepted as ‘convention’, it must follow specific guidelines with a recurring vocabulary, based on copying and pasting within a format. It requires consistency, acceptance and obedience by its users. Due to these characteristics, parallelism between language and the institutionalization of the arts is impossible to avoid. Language and institutionalization both mirror the society from which they are created and maintained, concurrently shaping the way through which one understands, experiences and interprets the world. Considering that every system is better suited to its creator(s) one can understand that it is then directly connected to the social circumstances in which it is formulated. The power of an institution lays on the fact that it offers a stability and security of ‘the same’ by creating an ‘umbrella’ under which everything is structured and presented within specific rules. This stability is based on the creation and preservation of history and the organization of knowledge related to cultural heritage. That is also why the stability of a language is important for the successful continuation of a nation. Under this umbrella illusions of choice and therefore freedom are offered.
Bussmann, H. (1996). Dictionary of Language and Linguistics. London, New York: Routledge
Author and translator: Stella Dimitrakopoulou
γλώσσα
language, tongue
Πολλοί γλωσσολόγοι επιχείρησαν να ερμηνεύσουν την πολύπλοκη έννοια της «γλώσσας». Ένας σχετικά πλήρης και σαφώς οριοθετημένος ορισμός είναι αυτός της Bussmann στο βιβλίο της «Dictionary of Language and Linguistics» (1996). Κατά την ίδια, η γλώσσα είναι ένα καθορισμένο σύστημα σημείων και συνδυαστικών κανόνων που είναι αυθαίρετοι αλλά θεσμοθετούνται και μεταβιβάζονται ως συμβάσεις. Το σύστημα αυτό χρησιμοποιείται για την διατύπωση και συναλλαγή απόψεων, γνώσεων και πληροφοριών, καθώς και για την μετάδοσή τους από γενιά σε γενιά. Bασίζεται σε νοητικές διαδικασίες και καθορίζεται από το εκάστοτε κοινωνικό σύστημα. (Ελεύθερη μετάφραση κειμένου από Bussmann, σ. 627). Με βάση το οτι η γλώσσα αποτελεί ένα αυθαίρετο σύστημα που γίνεται αποδεκτό ως σύμβαση, θα πρέπει να ακολουθεί συγκεκριμένους κανόνες και επαναλλαμβανόμενο λεξιλόγιο που βασίζεται στην αντιγραφή και επικόλληση, εντός συγκεκριμένου πλαισίου. Απαιτεί συνέπεια, αποδοχή και υποταγή από τους χρήστες της. Λόγω των παραπάνω χαρακτηριστικών της γλώσσας ως σύστημα, ο παραλληλισμός της με την θεσμοποίηση των τεχνών είναι αναπόφευκτος. Η κάθε γλώσσα ως διαφορετικό σύστημα αντικατοπτρίζει τα άτομα που την χρησιμοποιούν και την διαμορφώνουν αλλά ταυτόχρονα καθορίζει και τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο. Αν συνυπολογιστεί το γεγονός ότι κάθε σύστημα θεωρείται καταρχήν καταλληλότερο για τον ιδρυτή του, τότε γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι η κάθε γλώσσα συνδέεται άμεσα με τις κοινωνικές συνθήκες που την γεννούν. Η δύναμη ενός θεσμού έγκειται στο ότι προσφέρει σταθερότητα και ασφάλεια δημιουργώντας ένα στέγαστρο υπό το οποίο όλα δομούνται και παρουσιάζονται με βάση συγκεκριμένους κανόνες. Αυτή η σταθερότητα υποστηρίζει και υποστηρίζεται από την καταγραφή και τη συντήρηση της ιστορίας και της σχετικής με την πολιτιστική κληρονομιά γνώσης. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο η σταθερότητα και η συντήρηση μιας γλώσσας είναι καίριας σημασίας για την συνέχιση και την ενδυνάμωση ενός έθνους. Κάτω από αυτό το στέγαστρο προσφέρεται η ψευδαίσθηση της δυνατότητας επιλογής και επομένως της ελευθερίας.
Bussmann, H. (1996). Dictionary of Language and Linguistics. London, New York: Routledge
Author and translator: Στέλλα Δημητρακοπούλου