political
politiek
The term political is commonly seen as the following: being in relation to the government and other administrative institutions. The duty of the government is to serve the interests of its citizens, as individuals and as entities within society. Therefore, the political can be extended to mean anything that relates to those interests in any way. Is a performance then, political when a citizen waves a red flag and quotes Marx? It may heighten the morale of the left-wing community, but it wouldn’t convert a neo-liberalist to a socialist. A performance that explicitly addresses societal issues can have less political impact than a performance that brings new insight, that stimulates the imagination, and that leads to action; even if its subject is not overtly political.
Everyday actions are also political: crossing the street when the traffic light is red; greeting a stranger in a city where everyone normally tries, nonchalantly to avoid making eye contact; deploying love as the ultimate form of resistance against the omnipresent demand of productivity. To act is to carry out a vision of how society should work, and is therefore political.
It becomes interesting when this action takes place in a social context and there is room for reflection, especially within a group where conflicting visions touch. The political performance has to open up this room, but not fill it. The performer who wants to be political has to dislodge something in the audience that won’t be resutured as soon as they leave the theatre. They shouldn’t feel at ease. They should itch. The performance should bring fire while also bringing people together to open up a dialogue.
Author & Translator: Jan-Roelof Bathoorn
politiek
political
politiek [pow-lee-teek] (adjective); political
De term politiek wordt over het algemeen gezien als: in relatie staande tot de regering en andere bestuurlijke organen.De taak van de regering is het dienen van het belang van de burger als individu en de samenleving als geheel, dus het politieke kan doorgetrokken worden naar alles dat zich op wat voor manier dan ook verhoudt tot dit belang. Is een politieke performance één waarin met rode vlaggen wordt gezwaaid en Marx geciteerd wordt? Misschien is het goed voor de moraal van de links-gezinde gemeenschap, maar het maakt een neoliberaal niet socialistisch. Een performance waarin expliciet maatschappelijke kwesties worden besproken kan minder politieke uitwerking hebben dan een performance die nieuw inzicht brengt, de verbeelding prikkelt of tot handelen beweegt, ook als het onderwerp niet politiek is.
Alledaagse acties zijn ook politiek: door het rode licht rijden als je toch echt na drie keer kijken ziet dat er niemand aankomt; iemand begroeten op straat in de stad waar iedereen normaal gesproken zwijgend in meer-of-mindere mate nonchalant je blik probeert te ontwijken; de liefde bedrijven als ultieme vorm van verzet tegen de allesverzengende norm om productief te zijn. Handelen is een visie uitdragen over hoe de maatschappij zou moeten werken en is dus politiek.
Interessant wordt het wanneer deze handeling in een sociale context plaats vindt en hierop gereflecteerd kan worden. Binnen het individu, maar ook vooral in de groep waarin tegenstrijdige visies met elkaar in aanraking komen. De politieke performance moet hiervoor de ruimte openen, maar deze vooral niet helemaal vullen. Wie politiek wil zijn moet in het publiek iets losmaken dat niet weer vastzit bij het verlaten van het theater. Het moet wringen. Het moet jeuken. Het moet doen ontvlammen, maar zeker ook bijeenbrengen en de dialoog openen.
Auteur & Vertaler: Jan-Roelof Bathoorn