solidarity
Aλληλεγγύη
‘Αλληλεγγύη’ requires the awareness of the distance and relationship between people, and the identification of common interests, needs and desires. It also requires awareness of what in each moment means to show / be in solidarity with the other: how to support the colleague / performer/ artwork / human / country, which can take the form of e.g. witnessing, considering, questioning, challenging, disapproving, intervening, contributing, protesting with/against, supporting a movement.
- The ethical imperative / obligation of members of a group to reciprocally support one another [Solidarity < French solidaire; interdependent (old French in common) < Latin solidus; solid, whole].
Although ‘solidarity’ implies unity / unanimity on the basis of its Latin etymology, with ‘αλληλεγγύη’ the emphasis is on the support of others as a right and responsibility and on the protection of common rights and responsibilities, without erasing individuality and assuming unity, harmony or cohesion. ‘Solidarity’ seems not to be able to shake off its history and to allow a renewed approach and understanding of the term.
- What Franco Bifo Berardi recommends as an antidote to today’s society suffering from ‘spasm’ – a condition where ‘[t]he body is less able to live and breathe in harmony with other bodies’, because of the ‘precarisation – the continuous competition between bodies – of work and daily life’ (TEDxCalArts, 2013).
- What I suggest as an antidote for my diagnosis of today’s society suffering from Tourette’s – a ‘nervous condition characterised by lack of motor coordination…proliferation of tics, spasmodic jerks, and mannerisms’, where people ‘can neither start nor complete the simplest gestures’ (Agamben, Means without end). As time is accelerated and the political and economic landscape is shifting so quickly and drastically, we find ourselves with no time to meet, think, organise and act, but only respond with spasmodic, incomplete gestures.
Author and translator: Katerina Paramana
Aλληλεγγύη
solidarity
αλληλεγγύη [alilengíi] (noun) < αλλήλων (others) + εγγύτητα (distance / proximity); solidarity
Η αλληλεγγύη καταστά αναγκαία τη συνειδητοποίηση αυτής της απόστασης και σχέσης μεταξύ των ανθρώπων και την αναγνώριση των κοινών συμφερόντων, αναγκών και επιθυμιών, καθώς και του τί σημαίνει να είναι κανείς αλληλέγγυος: πώς μπορεί να υποστηρίξει το συνάδελφο / performer / καλλιτεχνικό έργο / συνάνθρωπο / χώρα. Αυτή η υποστήριξη μπορεί να πάρει τη μορφή π.χ. μαρτυρίας, πρόκλησης, αποδοκιμασίας, παρέμβασης, συνεισφοράς, διαμαρτήριας υπέρ / ενάντια, υποστήριξης μιας κινητοποίησης.
- Το ηθικό καθήκον της αλληλοβοήθειας / υποχρέωσης που έχουν τα μέλη μιας ομάδας να υποστηρίζονται και να ενισχύονται αμοιβαία. [‘Solidarity’ <Γαλλικό solidaire; αλληλένδετος (Παλαιό Γαλλικό από κοινού) < Λατινικό solidus; ακέραιος / όλος].
Παρόλο που το «solidarity» εμπεριέχει την έννοια της ενότητας και της ομοφωνίας, η «αλληλεγγύη» δίνει έμφαση στην αλληλοβοήθεια ως δικαίωμα και υποχρέωση και στην προστασία των κοινών δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, χωρίς να παραβλέπει την ατομικότητα και να υποθέτει ενότητα, αρμονία ή συνοχή. Το «solidarity» δεν καταφέρνει να τινάξει από επάνω του την ιστορία του, ώστε να επιτρέψει μια διαφορετική προσέγγιση και αντίληψη του όρου.
- Αυτό που ο Franco Bifo Berardi συνιστά ως αντίδοτο της νόσου από τηνοποίαθεωρεί ότι πάσχει η σημερινή κοινωνία, αυτή του «σπασμού» – όπου «το σώμα είναι λιγότερο ικανό να ζεί και να αναπνέει σε αρμονία με άλλα σώματα» εξαιτίας της «επισφάλειας – του συνεχόμενου ανταγωνισμού μεταξύ σωμάτων – στην εργασία και στην καθημερινή ζωή» (TEDxCalArts, 2013).
- Αυτό που προτείνω ως αντίδοτο στη δική μου διάγνωση της νόσου της σημερινής κοινωνίας, της νόσου Tourette’s – «ηοποίαχαρακτηρίζεται από έλλειψη κινητικού συγχρονισμού…γρήγορη εξάπλωση τικ…σπασμωδικά τινάγματα», όπου οι άνθρωποι «δεν μπορούν ούτε να αρχίσουν ούτε να ολοκληρώσουν τις πιο απλές χειρονομίες» (Agamben, Means without end). Καθώς ο χρόνος επιταχύνεται και το πολιτικό και οικονομικό σκηνικό αλλάζει τόσο ραγδαία και δραστικά, δε βρίσκουμε χρόνο να συνβρεθούμε, να σκεφτούμε, να οργανωθούμε και να ενεργήσουμε, παρά μόνο αντιδρούμε με σπασμωδικές και ημιτελείς χειρονομίες.
Author and translator: Κατερίνα Παραμάνα