co-authoring (the act of)
συγγραφή
1) The act of writing / composing / constructing with someone or something.
2) The joint authorship of a performance work between the maker and performers and the spectator.
3) The coming together of thought of the work and the spectator in the act of meaning construction in the time and space of the performance and beyond it.
4) The unspoken agreement / contract between the spectator and the work with regards to their encounter. This agreement includes the terms and conditions according to which the artist and the spectator are equal partners in the construction of meaning. This requires, on behalf of the spectator, her active participation in this process, and on behalf of the artist, the making of a work that creates the spaces for the spectator to co-author it; that creates room for multiple meanings through gaps, ambiguities and the question that it raises.
5) The egalitarian relationship between work and spectator in their encounter.
6) The coming together of the work and its context.
7) The writing of a work with its context of production in mind.
The writing / making of a performance in relationship to its context of production via the examination and questioning of the ideas and values constructed by cultural and economic forces.
8) The contribution, circulation and establishment of ideas and values in a field by different authors / makers. The relationship of a work and the ideas and values it questions and circulates or re – circulates and therefore reproduces to those ideas and values of other works.
9) The spectator’s act of commenting aloud on what she sees during a live performance event.
10) The act of leaving in the middle of a live performance event and commenting on what the performance could mean at the bar next door.
Author and translator: Katerina Paramana
συγγραφή
co-authoring (the act of)
2) H από κοινού γραφή μεταξύ του θεατή και του καλλιτέχνη.
3) Η συνεύρεση της σκέψης του καλλιτεχνικού έργου και του θεατή για τη συνοικοδόμηση του νοήματος στο χώρο και και στο χρόνο της παράστασης και πέρα από αυτή.
4) Η προφορική συμφωνία / προφορικό συμβόλαιο μεταξύ του θεατή και του καλιτεχνικού έργου όσον αφορά στη συνεύρεσή τους. H συμφωνία αυτή περιλαμβάνει τους όρους και τις προϋποθέσεις, σύμφωνα με τις οποίες ο θεατής και ο καλλιτέχνης είναι ισότιμοι παραγωγοί του νοήματος του καλλιτεχνικού έργου. Προϋπόθεση από την πλευρά του θεατή αποτελεί η ενεργή νοητική συμμετοχή του στην οικοδόμηση του νοήματος, και από την πλευρά του καλλιτέχνη η δημιουργία καλλιτεχνικού έργου το οποίο επιτρέπει την συνοικοδόμηση του νοήματος με το θεατή μέσω των κενών, των αμφιλογιών και των ερωτημάτων που το έργο δημιουργεί ώστε να παρέχει τη δυνατότητα για πολλαπλές ερμηνείες.
5) Η ισότιμη σχέση μεταξύ του θεατή και του καλλιτεχνικού έργου στη συνεύρεσή τους.
6) Το αντάμωμα του καλλιτεχνικού έργου με το πλαίσιο της παραγωγής του.
7) Η δημιουργία μιας παράστασης λαμβάνοντας υπόψη το πλαίσιο της παραγωγής της. Η δημιουργία μιας παράστασης σε σχέση με το πλαίσιο της παραγωγή της, μέσω της εξέτασης ιδεών και αξιών οι οποίες έχουν οικοδομηθεί από πολιτισμικούς και οικονομικούς παράγοντες / δυνάμεις.
8) Η συνεισφορά, διάδοση, κυκλοφορία και θεμελίωση ιδεών και αξιών στο χώρο π.χ. των τεχνών. Η σχέση μεταξύ του καλλιτεχνικού έργου και των ιδεών και αξιών το οποίο αμφισβητεί ή απλώς διαδίδει και των ιδεών και αξιών άλλων καλλιτεχνικών έργων.
9) Η πράξη του θεατή ο οποίος σχολιάζει φωναχτά κατά τη διάρκεια μιας παράστασης.
10) Η πράξη του θεατή ο οποίος φεύγει στη μέση μιας παράστασης και σχολίαζει το νόημά της στο διπλανό μπαρ.
Author and translator: Κατερίνα Παραμάνα